προκαταπονώ

-έω, Α

1. κάνω κάποιον να κουραστεί εκ τών προτέρων («καταπονεῑν τὸ σωμάτιον», Αγαθιν.)

2. ταλαιπωρώ προηγουμένως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + καταπονῶ «καταβάλλω, κουράζω, εξαντλώ»].